اسپیسر پلاستیکی
اسپیسر پلاستیکی پوشش بتنی را قبل و در حین بتن ریزی حمایت می کند و در مورد اجزای داخلی ساده، اسپیسرهای پلاستیکی جایگزین مقرون به صرفه ای برای اسپیسرهای بتن مسلح شده با الیاف آزمایش شده و برای اسپیسرهای ساخته شده از بتن ریخته گری می باشد. اسپیسر پلاستیکی برای اجزای عمودی استفاده می شود و اتصال سریع و آسان به آرماتور باعث پیشرفت سریع ساخت و ساز می شود. اسپیسر پلاستیکی جدا کننده میله ها هستند و برای قطعات افقی از اسپیسرهای میله پلاستیکی استفاده می شود. آنها بدون فرورفتگی جانبی در دسترس هستند و همچنین برای قطعات با زیرپایه نرم مناسب هستند. سطح نگهدارنده بزرگ از فشار در عایق جلوگیری می کند.
اسپیسر پلاستیکی تکیه گاه میله ها به خوبی با بتن چسبیده نیستند و مواد سازگار نیستند. پلاستیک دارای خواص مکانیکی است و میله را در موقعیت خود نگه می دارد، اما خواص ساختاری ندارد و یک عنصر خارجی در ساختار است. وقتی که بتن در قالب ریخته می شود، شکاف کوچکی بین آن و پلاستیک ایجاد می شود. پلاستیک دارای ضریب انبساط و انقباض حرارتی 10 تا 15 برابر بتن است و هنگامی که در معرض تغییرات دما قرار می گیرد، پلاستیک در آن ضریب بالاتر به انبساط و انقباض ادامه می دهد.
در دمای بالا، اسپیسر پلاستیکی حتی می تواند ذوب شود. نتیجه جدایی بین اسپیسرها و بتن ریخته شده است و یک مسیر آزاد برای عوامل خورنده برای رسیدن به آرماتور فولادی از بیرون محصول بتنی ایجاد می کند. این باعث خوردگی فولاد و در واقع بتن می شود. اگر عمل آمدن با بخار روی بتن اعمال شود، گرما در فرآیند عمل آمدن باعث انبساط پلاستیک می شود در حالی که بتن نسبتا تازه و ضعیف است. پس از رسیدن به حداکثر دمای عمل آوری و انبساط حجمی پلاستیک، دما در این سطح نگه داشته می شود تا بتن به مقاومت مورد نظر برسد.
پس از عمل آوری، دمای پایین بعدی باعث انقباض پلاستیک می شود و یک شکاف در سطح مشترک بین اسپیسر پلاستیکی و بتن باقی می ماند. اسپیسر پلاستیکی همچنین در تماس با کلرید و مواد شیمیایی در معرض خوردگی قرار می گیرند، جایی که بتن مقاومت بسیار بالاتری دارد. اسپیسرهای پلاستیکی نه تنها با مواد مورد استفاده در سازه های مهندسی عمران سازگاری ندارند، بلکه می توانند تنها کسری از وزن یک اسپیسر بتنی را تحمل کنند، بنابراین باید از اسپیسر پلاستیکی بیشتری برای پوشش همان مقدار آرماتور استفاده کنید.